Polskie Stowarzyszenie Terapii Poznawczej i Schematu powstało z potrzeby rozwoju i szerzenia wiedzy psychoterapeutycznej, ze szczególna uwaga skierowana na terapie schematu, poznawcza i innych kierunków "trzeciej fali" terapii poznawczo - behawioralnej. Zależy nam na podnoszeniu kwalifikacji zawodowych wszystkich członków Stowarzyszenia poprzez organizacje spotkań. debat, superwizji, warsztatów, udziału w konferencjach, wykładach.

Terapia schematu jest to nowe podejście terapeutyczne, które integruje nurt poznawczo–behawioralny, psychodynamiczny oraz Gestalt. Chociaż wywodzi się z nurtu poznawczo–behawioralnego, to czerpie to, co najbardziej efektywne z innych podejść. Swoje korzenie ma także w teorii przywiązania Bowlby’ego, która zakłada, że niezaspokojone potrzeby emocjonalne dziecka mają negatywny wpływ na jego rozwój. Ojcem Terapii Schematu jest Jeffrey Young – dyrektor Centrum Terapii Poznawczej w Nowym Jorku i Instytutu Terapii Schematu.

Podstawowymi pojęciami w Terapii Schematu są:

•    wczesne nieadaptacyjne schematy – to emocjonalny i poznawczy wzorzec, który jest dla danej osoby niszczący. Wyróżniamy 18 nieadaptacyjnych schematów
•    obszary schematów – możemy zdefiniować 6 ogólnych kategorii emocjonalnych potrzeb dziecka: potrzeba bezpieczeństwa, potrzeba kontaktu z innymi, potrzeba autonomii, potrzeba poczucia własnej wartości, potrzeba autoekspresji, potrzeba realnych ograniczeń. . Gdy te potrzeby nie są spełnione, powstają schematy.
•    style radzenia sobie – jest to sposób radzenia sobie ze schematami. Wyróżniamy 3 style radzenia sobie: unikanie, podporządkowanie się, kontratak
•    tryby – jest to stan emocjonalny i reakcja na dana sytuacje. Ma on na celu poradzenie sobie. Tryb jest aktywowany przez daną sytuację, która z kolei aktywuje nasz schemat wywołując określoną reakcję. Wiele trybów prowadzi do nieadekwatnej reakcji, która w konsekwencji rani nas lub innych.

Celem terapii schematu jest pomoc pacjentom w zaspokojeniu podstawowych potrzeb emocjonalnych. Kluczowe kroki w realizacji tego to uczenie się, jak:
• Zatrzymać błędny styl radzenia sobie i tryby, które blokują kontakt z uczuciami
• „uzdrowienie” schematów i podatnych na zranienie trybów poprzez zaspokojenie potrzeb emocjonalnych w relacji terapeutycznej i poza nią
• Włączenie rozsądnych granic dla złości, impulsywnych lub nadkompensujących schematów i trybów
• Walka ze zbyt krytycznymi lub wymagającymi schematami i trybami
• Budowanie zdrowych schematów i trybów